چنین می‌اندیشم...
ایستاده و آرام
به سمت آینه میخزم
با اضطراب دلهره آور تعویض چشم ها
و تازه می‌شود دل
از تماشای دو مروارید درخشان
بر کیسه پاره پوره ی صورتم.
جهان پر از لبخند و پروانه سفید بود!!!!!!
کدام بود؟
این آینده کدام بود که بهترین روزهای عمر را
حرام دیدارش کردم؟
حسين پناهي
3 امتیاز + / 0 امتیاز - 1392/01/04 - 01:35
دیدگاه
nima0bx

بسی زیبا...

1392/01/4 - 01:41 توسط Mobile
shahrzad

{-35-}

1392/01/4 - 01:42